پيدايش زمينه احياي علوم اسلامي در زمان امام محمد باقر عليه السلام
مشخصات كتاب
شماره كتابشناسي ملي : ايران80-35123
سرشناسه : عباسيان، آيت
عنوان و نام پديدآور : پيدايش زمينه احياي علوم اسلامي در زمان امام محمد باقر(ع)/ عباسيان، آيت
منشا مقاله : ، مبلغان، ش 26 ، (ذيحجه 1422 ه_.ق): ص 12 - 20.
توصيفگر : محمدبن علي(ع)، امام پنجم
توصيفگر : علوم اسلامي
توصيفگر : امويان
توصيفگر : پيشرفتهاي علمي
مقدمه
دوازده امام معصوم در طول زندگاني خود دانشگاه اسلامي را پايه ريزي نموده و به حد اعلاي امكان خود رساندند. چهار امام معصوم اول اين دانشگاه را افتتاح نمودند كه متاسفانه با جهالت و ضلالت و جنگ ها و ماجراجوئي ها و كارشكني ها و جعل احاديث و خصومت ها مواجه بودند و موفق به تدريس گسترده نشدند. مولاي متقيان علي عليه السلام كه به تعبير پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله باب مدينه علم بود [1] مي فرمود: «سلوني قبل ان تفقدوني» [2] و هر كسي سؤال مي كرد با اقيانوس علم و فضيلت آن حضرت مواجه مي شد. اما دشمني ها مانع نشر علوم آن حضرت شد. حضرات امام حسن، امام حسين و امام زين العابدين عليهم السلام هم با نيروهاي قوي، مكار و حيله گر مواجه بودند و در اين مدت فقط توانستند مقام عظيم خود و غصب بودن خلافت اموي را اثبات كنند. با نهضت سرخ حسيني، نهضت و جنبش فكري ايجاد شد و امام زين العابدين عليه السلام در قالب راز و نياز و تعليم آن به ديگران، اين جنبش را فعال نمود. چهار امام بعدي زمينه را براي تدريس و تعليم علوم اسلامي حاضر ديدند، از اين رو با شكافتن مسائل علمي و بحث از فنون مختلف اصول دين، فقه اسلام، طب، رياضيات، اخلاق و فضيلت و... تشنگان حقيقت را سيراب كردند.